เกมบันไดงูหรือที่รู้จักกันในชื่อMoksha Patamเป็นเกมกระดานอินเดียโบราณสำหรับผู้เล่นตั้งแต่สองคนขึ้นไปซึ่งถือได้ว่าเป็นเกมคลาสสิกระดับโลก เล่นบนกระดานเกมที่มีเลขสี่เหลี่ยม มีภาพ “บันได” และ “งู” จำนวนหนึ่งอยู่บนกระดานโดยแต่ละอันจะเชื่อมต่อกับสี่เหลี่ยมของกระดานสองอัน เป้าหมายของเกมคือการชิ้นหนึ่งเกมการสำรวจของตามตาย ม้วนตั้งแต่เริ่มต้น (ตารางด้านล่าง) ไปเสร็จ (ตารางด้านบน) ช่วยโดยบันไดปีนเขา แต่ขัดขวางโดยล้มลงงู เกมดังกล่าวเป็นการแข่งขันที่เรียบง่ายโดยอาศัยโชคที่แท้จริงและเป็นที่นิยมในหมู่เด็กเล็ก รุ่นประวัติศาสตร์มีรากฐานมาจากบทเรียนด้านศีลธรรมซึ่งความก้าวหน้าของผู้เล่นในกระดานแสดงถึงการเดินทางในชีวิตที่ซับซ้อนด้วยคุณธรรม (บันได) และความชั่วร้าย (งู) เกมนี้ยังขายภายใต้ชื่ออื่น ๆ เช่นChutes and Ladders , Bible Ups and Downsเป็นต้นซึ่งบางเกมก็มีลักษณะทางศีลธรรม รางและบันไดทางศีลธรรมได้รับการตีพิมพ์โดย บริษัท มิลตันแบรดลีย์เริ่มตั้งแต่ปีพ. ศ. 2486
ขนาดของเส้นตารางจะแตกต่างกันไป แต่ส่วนใหญ่มักเป็น 8 × 8, 10 × 10 หรือ 12 × 12 สี่เหลี่ยม กระดานมีงูและบันไดเริ่มต้นและสิ้นสุดในช่องสี่เหลี่ยมต่างๆ ทั้งสองปัจจัยมีผลต่อระยะเวลาการเล่น ผู้เล่นแต่ละคนจะแสดงด้วยโทเค็นชิ้นส่วนเกมที่แตกต่างกัน การตายเพียงครั้งเดียวจะถูกหมุนเพื่อกำหนดการเคลื่อนที่แบบสุ่มของโทเค็นของผู้เล่นในรูปแบบการเล่นแบบดั้งเดิม อาจใช้ลูกเต๋าสองลูกสำหรับเกมที่สั้นกว่า งูและบันไดมีต้นกำเนิดในอินเดียโดยเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเกมกระดานลูกเต๋าซึ่งรวมถึงgyan chauperและpachisi (เรียกในภาษาอังกฤษว่าLudoและParcheesi ) เกมดังกล่าวมาถึงอังกฤษและขายในชื่อ “Snakes and Ladders”จากนั้นแนวคิดพื้นฐานก็ถูกนำมาใช้ในสหรัฐอเมริกาในชื่อChutes and Ladders (“เวอร์ชันปรับปรุงใหม่ของกีฬาในร่มที่มีชื่อเสียงของอังกฤษ” ) โดยผู้เผยแพร่เกมMilton Bradley Companyในปีพ. ศ. 2486 Gyan chaupar ( เกมเวอร์ชั่นเชน ), พิพิธภัณฑสถานแห่งชาตินิวเดลี Gyan chauper / jnan chauper (เกมแห่งปัญญา) เวอร์ชันที่เกี่ยวข้องกับปรัชญาเชน ครอบคลุมแนวคิดเช่นกรรมและม็อกชา
เกมที่เป็นที่นิยมในอินเดียโบราณโดยชื่อหลุดพ้น Patam นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับปรัชญาฮินดูดั้งเดิมที่ตัดกันกรรมและกามารมณ์หรือโชคชะตาและความปรารถนา มันเน้นโชคชะตาตรงข้ามกับเกมเช่นปาชิซีซึ่งเน้นชีวิตเป็นส่วนผสมของทักษะ (เจตจำนงเสรี ) และโชค อุดมคติพื้นฐานของเกมเป็นแรงบันดาลใจให้มีเวอร์ชั่นที่เปิดตัวในอังกฤษยุควิกตอเรียในปี 1892 เกมนี้ยังได้รับการตีความและใช้เป็นเครื่องมือในการสอนผลของการทำความดีกับสิ่งที่ไม่ดี กระดานถูกปกคลุมไปด้วยภาพสัญลักษณ์ด้านบนมีเทพเจ้าเทวดาและสิ่งมีชีวิตที่สง่างามส่วนที่เหลือของกระดานถูกปกคลุมไปด้วยภาพสัตว์ดอกไม้และผู้คน บันไดแสดงถึงคุณธรรมเช่นความเอื้ออาทรศรัทธาและความอ่อนน้อมถ่อมตนในขณะที่งูเป็นตัวแทนของความชั่วร้ายเช่นตัณหาความโกรธการฆาตกรรมและการโจรกรรม บทเรียนทางศีลธรรมของเกมคือการที่คน ๆ หนึ่งสามารถบรรลุความรอด (โมคชา ) ผ่านการทำความดีในขณะที่การทำชั่วจะเกิดใหม่ในรูปแบบชีวิตที่ต่ำกว่า จำนวนบันไดน้อยกว่าจำนวนงูเป็นเครื่องเตือนใจว่าเส้นทางแห่งความดีนั้นยากกว่าการเหยียบย่ำมากกว่าเส้นทางแห่งบาป สันนิษฐานว่าการไปถึงจัตุรัสสุดท้าย (หมายเลข 100) แสดงถึงการบรรลุโมคชา (การปลดปล่อยจิตวิญญาณ) เมื่อเกมถูกนำมาที่อังกฤษคุณธรรมและความชั่วร้ายของอินเดียถูกแทนที่ด้วยภาษาอังกฤษด้วยความหวังว่าจะสะท้อนหลักคำสอนเรื่องศีลธรรมของวิคตอเรียได้ดีขึ้น สี่เหลี่ยมแห่งการเติมเต็มความสง่างามและความสำเร็จสามารถเข้าถึงได้โดยบันไดแห่งความมัธยัสถ์การสำนึกผิดและอุตสาหกรรมและงูแห่งการปล่อยตัวการไม่เชื่อฟังและความเกียจคร้านทำให้คนเราต้องลงเอยด้วยความเจ็บป่วยความอับอายและความยากจน ในขณะที่เกมเวอร์ชันอินเดียมีบันไดมากกว่างู แต่คู่ภาษาอังกฤษก็ให้อภัยได้มากกว่าเนื่องจากมีจำนวนเท่ากัน แนวคิดเรื่องความเท่าเทียมกันนี้แสดงให้เห็นถึงอุดมคติทางวัฒนธรรมที่ว่าสำหรับทุกบาปที่กระทำมีโอกาสอีกครั้งในการไถ่ถอน
สมาคมของงูของสหราชอาณาจักรและบันไดกับอินเดียและchauper เกียงเริ่มต้นด้วยการกลับมาของครอบครัวในยุคอาณานิคมจากที่หนึ่งของสหราชอาณาจักรที่สำคัญที่สุดของดินแดนของจักรวรรดิอินเดีย การตกแต่งและศิลปะของกระดานภาษาอังกฤษยุคแรกของศตวรรษที่ 20 สะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์นี้ ในช่วงทศวรรษที่ 1940 มีการอ้างอิงภาพเกี่ยวกับวัฒนธรรมอินเดียน้อยมากเนื่องจากความต้องการทางเศรษฐกิจของสงครามและการล่มสลายของการปกครองของอังกฤษในอินเดีย แม้ว่าความสำนึกในศีลธรรมของเกมจะคงอยู่ตลอดชั่วอายุของเกม แต่การพาดพิงถึงความคิดทางศาสนาและปรัชญาในเกมตามที่นำเสนอในแบบจำลองของอินเดียดูเหมือนจะจางหายไปทั้งหมด ยังมีหลักฐานของเกมในเวอร์ชั่นพุทธที่เป็นไปได้ที่มีอยู่ในอินเดียในช่วงเวลา Pala-Sena ในรัฐอานธรประเทศเกมนี้นิยมเรียกกันว่าไวกุ ณ ฑปาลีหรือปรามาภาดาโสปานาปัทม (บันไดสู่ความรอด) ในภาษาเตลูกู ในภาษาฮินดีเกมนี้จะเรียกว่าSaanp aur Seedhi , Saanp Seedhi และMokshapatในรัฐทมิฬนาฑูเกมที่เรียกว่าParama Padamและมักจะมีการเล่นโดยที่ชื่นชอบของชาวฮินดู พระเจ้าพระนารายณ์ในช่วงVaikuntha Ekadashiเทศกาลเพื่อที่จะตื่นนอนในช่วงกลางคืน
ผู้เล่นแต่ละคนเริ่มต้นด้วยโทเค็นที่ช่องสี่เหลี่ยมเริ่มต้น (โดยปกติคือช่องตาราง “1” ที่มุมล่างซ้ายหรือเพียงแค่ปิดกระดานถัดจากช่องตาราง “1”) ผู้เล่นผลัดกันกลิ้งตายเดี่ยวเพื่อย้ายโทเค็นตามจำนวนช่องสี่เหลี่ยมที่ระบุโดยการหมุนตาย โทเค็นไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้บนกระดานเกมซึ่งโดยปกติจะเป็นไปตามราง Boustrophedon (วัวไถ) จากด้านล่างขึ้นไปด้านบนของพื้นที่เล่นผ่านหนึ่งครั้งผ่านทุกตาราง หากเมื่อเสร็จสิ้นการเคลื่อนไหวโทเค็นของผู้เล่นจะตกลงที่ปลายหมายเลขล่างของ “บันได” ผู้เล่นจะย้ายโทเค็นขึ้นไปยังช่องสี่เหลี่ยมที่มีตัวเลขสูงกว่าของบันได หากผู้เล่นตกลงไปบนสี่เหลี่ยมที่มีตัวเลขสูงกว่าของ “งู” (หรือราง) โทเค็นจะต้องถูกย้ายลงไปที่งู สแควร์เลขล่าง หาก6ถูกรีดผู้เล่นหลังจากเคลื่อนที่แล้วให้หมุนอีกครั้งทันทีสำหรับเทิร์นอื่น มิฉะนั้นการเล่นจะผ่านไปยังผู้เล่นคนต่อไปในทางกลับกัน ผู้เล่นที่นำโทเค็นไปที่สี่เหลี่ยมสุดท้ายของแทร็กก่อนเป็นผู้ชนะ มีตัวแปรที่ผู้เล่นจะต้องหมุนหมายเลขที่แน่นอนเพื่อให้ไปถึงสี่เหลี่ยมสุดท้าย ขึ้นอยู่กับรูปแบบที่แตกต่างกันหากม้วนแม่พิมพ์มีขนาดใหญ่เกินไปโทเค็นจะยังคงอยู่หรือหลุดออกจากสี่เหลี่ยมสุดท้ายแล้วย้อนกลับมา (ตัวอย่างเช่นหากผู้เล่นต้องการ3เพื่อชนะในการหมุน5โทเค็นจะเลื่อนไปข้างหน้าสามช่องแล้วถอยหลังสองช่อง) ในบางสถานการณ์ (เช่นผู้เล่นหมุน5เมื่อต้องการ1จึงจะชนะ) a ผู้เล่นสามารถจบลงห่างจากสี่เหลี่ยมสุดท้ายหลังการเคลื่อนไหวของพวกเขาได้ไกลกว่าเดิม ในหนังสือWinning Waysผู้เขียนเสนอรูปแบบที่พวกเขาเรียกว่าAdders-and-Laddersซึ่งต่างจากเกมต้นฉบับที่เกี่ยวข้องกับทักษะ แทนที่จะเป็นโทเค็นสำหรับผู้เล่นแต่ละคนมีที่เก็บโทเค็นที่แยกไม่ออกจากผู้เล่นทุกคน ภาพประกอบมีห้าโทเค็น (และกระดานห้าต่อห้า) ไม่มีตายให้หมุน แต่ผู้เล่นจะเลือกโทเค็นใด ๆ และย้ายไปหนึ่งถึงสี่ช่องว่าง ใครก็ตามที่ย้ายโทเค็นสุดท้ายไปยังพื้นที่หน้าแรก (เช่นหมายเลขสุดท้าย) จะชนะ งูและบันไดที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดในสหรัฐอเมริกาคือChutes and Laddersปล่อยออกมาโดยMilton Bradleyในปีพ. ศ. 2486 สนามเด็กเล่นแทนที่งูซึ่งเด็ก ๆ ไม่ชอบในเวลานั้น มันเล่นบนกระดาน 10 × 10 และผู้เล่นเลื่อนชิ้นของพวกเขาตามสปินเนอร์แทนที่จะตาย รูปแบบของการออกแบบกระดานคืออุปกรณ์สนามเด็กเล่นซึ่งแสดงให้เด็ก ๆ ปีนบันไดและรางลง
